به نقل از «عصر ایران»

3 دلیل فرار کشورها از دلار آمریکا 

تاریخ انتشار: ۲ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۰۵۳۱۱

نشریه آمریکایی" بیزنس اینسایدر" در گزارشی دلیل فرار کشورهای مختلف دنیا از دلار آمریکا را تشریح کرده است.

به گزارش عصرایران و به نقل از این گزارش: دلار از زمان جنگ جهانی دوم، ارز ذخیره جهان بوده است، اما ترکیبی از دلایل سیاسی و اقتصادی به آرامی در حال فرسایش تدریجی و از بین بردن برتری دلار آمریکاست. 

به گفته صندوق بین‌المللی پول، نزدیک به 60 درصد ذخایر بین‌المللی در دارایی‌های دلاری نگهداری می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دلارهمچنین پرکاربردترین ارز برای تجارت جهانی است.

اما اکنون تحریم‌های غرب علیه روسیه در ارتباط با تهاجم این کشور به اوکراین، دیگر کشورها را نسبت به پیامدهای احتمالی عبور از واشنگتن نگران کرده است.

برخی مانند برزیل، آرژانتین، بنگلادش و هند، ارزها و دارایی‌های پشتیبان - مانند یوان چین و بیت کوین - را برای تجارت و پرداخت جمع‌آوری می‌کنند.

در حالی که محیط ژئوپلیتیک کنونی جهان، کشورها را به جستجوی ارزهای جایگزین تشویق می کند، اما بحث دلارزدایی از اقتصاد بین الملل، موضوعی تازه ای نیست ومدت هاست که نسبت به تسلط بیش از حد دلار در تجارت و امور مالی جهانی نگرانی وجود دارد.

بحث دلارزدایی حداقل از دهه 1970 هر چند سال یک بار به صورت موجی مطرح شده است.

3 دلیل دیگر وجود دارد که کشورهای سراسر جهان را تشویق کرده تا برنامه‌هایی را برای دور شدن از دنیای تحت سلطه دلار ترتیب دهند.

1- سیاست پولی ایالات متحده تاثیر زیادی بر سایر نقاط جهان دارد

ایالات متحده صادر کننده ارز ذخیره جهان است؛ همچنین این کشور ارز غالب در تجارت بین المللی و سیستم های پرداخت را هم تامین می کند.

پیامد این وضعیت بنا به گزارش اندیشکده مرکز ویلسون در ماه می امسال : قدرت و سلطه بی حد و مصر آمریکا بر اقتصاد جهانی است و ارزش گذاری بیش از حد و کاذب روی دلار است. 

این موقعیت بی بدیل، چیزی را برای ایالات متحده به ارمغان آورد که والری ژیسکاردستن، رئیس جمهوری فرانسه از سال 1974 تا 1981 آن را "امتیاز گزاف" نامید. 

یکی از جنبه های این مزیت و امتیاز این است که آمریکا هیچ گاه دچار بحران اقتصادی ناشی از بدهی نخواهد شد مادامی که به سادگی می تواند پول بیشتری خلق کند.

همچنین این سلطه دلاری به این معنی است که کشورهای جهان باید سیاست های اقتصادی و پولی ایالات متحده را از نزدیک دنبال کنند تا خود را از تاثیرات سوء سیاست های پولی آمریکا در امان نگه دارند. 

برخی کشورها، از جمله هند، گفته‌اند که از سیاست‌های پولی ایالات متحده که آنها را گروگان نگه می‌دارد خسته شده‌اند - تا جایی که می‌گویند ایالات متحده صادرکننده غیرمسئول ارز ذخیره جهان بوده است.

یک گروه کاری در بانک مرکزی هند اکنون در حال تلاش برای استفاده از روپیه هند برای تجارت است - موضعی که با دیدگاه نارندرا مودی نخست وزیر هند مطابقت دارد.

2- دلار قوی برای اقتصادهای نوظهور بسیار گران می شود

افزایش ارزش دلار در برابر اکثر ارزها در سراسر جهان، واردات را برای اقتصادهای نوظهور گران تر می کند.

در آرژانتین، فشار سیاسی و کاهش صادرات منجر به کاهش ذخایر دلار آمریکا و فشار بر "پزو" (واحد پول آرژانتین) شده که به نوبه خود باعث افزایش تورم شده است.

به گزارش رویترز، وزیر اقتصاد این کشور روز چهارشنبه گفت که این امر باعث شده آرژانتین شروع به پرداخت برای واردات چینی با استفاده از یوان به جای دلار آمریکا کند.

اقتصاددانان موسسه "آلیانز" یک شرکت خدمات مالی بین‌المللی، در گزارشی در 29 ژوئن نوشتند: " قدرتمندتر شدن دلار آمریکا نقش آن را به عنوان ارز ذخیره ضعیف می‌کند اگر دسترسی به دلار گران‌تر شود، وام‌گیرندگان به دنبال گزینه‌های جایگزین خواهند بود."

لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، رئیس‌جمهوری برزیل نیز یکی از سرسخت‌ترین حامیان راه‌اندازی ارزهای جایگزین تسویه تجاری بوده است، تا جایی که برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی (اعضای بریکس) از دلار آمریکا دور شوند.

3- تجارت جهانی و تقاضای نفت در حال تنوع است - دلار نفت را در معرض خطر قرار می دهد

یکی از دلایل کلیدی تبدیل شدن دلار آمریکا به ارز ذخیره جهانی این است که کشورهای عربی نفت خیز خلیج فارس از دلار آمریکا برای تجارت نفت استفاده می کردند.

این توافق در سال 1945 زمانی که کشور غول نفتی عربستان سعودی و ایالات متحده به توافقی تاریخی دست یافتند، و قرار شد عربستان سعودی تنها به دلار آمریکا نفت خود را بفروشد.

در مقابل، عربستان سعودی متعهد شد ذخایر مازاد دلار را مجددا در خزانه‌ها و شرکت‌های ایالات متحده سرمایه‌گذاری کند. در قالب این توافق، آمریکا مسئولیت تامین امنیت عربستان سعودی را تضمین کرد. 

اما دهه ها بعد با ظهور صنعت نفت "شیل"، ایالات متحده در تامین نفت خود مستقل شد و خود تبدیل به یک صادر کننده نفت و گاز و رقیب کشورهای نفت خیز در بازار جهانی شد. 

اقتصاددانان موسسه آلیانز گزارش دادند: " تغییر ساختاری در بازار نفت که توسط انقلاب نفت شیل ایجاد شد، می‌تواند به طور متناقضی به نقش دلار آمریکا به عنوان ارز ذخیره جهانی لطمه بزند، زیرا صادرکنندگان نفت که نقش مهمی در پایداری موقعیت دلار دارند، باید خود را به سمت دیگر کشورها و ارزهایشان تغییر دهند."

و البته این تغییر تنها با توجه به عامل نفت نیست.

رابطه بین ایالات متحده و عربستان سعودی در سال های اخیر در مورد چندین موضوع مورد آزمایش قرار گرفته است، مانند زمانی که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری سابق آمریکا شکایت کرد که عربستان سعودی بهای منصفانه ای را برای تامین امنیتش از سوی ایالات متحده نمی پردازد، و زمانی که جو بایدن، رئیس جمهوری کنونی آمریکا، محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی را به خاطر قتل جمال خاشقجی روزنامه نگار روزنامه واشنگتن پست، مورد نکوهش قرار داد.

سارا میلر، سردبیر شرکت اطلاعات انرژی، در نوامبر سال گذشته نوشت: چنین تنش‌هایی، در پس‌زمینه‌ی انقلاب انرژی شیل، این احتمال را افزایش می‌دهد که عربستان سعودی روزی قیمت‌گذاری نفت خود را به دلار آمریکا کنار بگذارد.

 

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: سازوکار جدید هند برای حذف دلار از تجارت با ایران و روسیه پوتین: روسیه باید «دلارزدایی» شود تحلیل فارین پالیسی: ارز تازه بریکس، می تواند سلطه دلار را به لرزه درآورد/ شاید سرانجام، لحظه دلارزدایی فرارسیده باشد

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: ارز بریکس تجارت جهانی دلار آمریکا ارز ذخیره جهان عربستان سعودی ایالات متحده رئیس جمهوری بین المللی برای تجارت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۰۵۳۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نیروی دریایی آمریکا چند هواپیما و از چه انواعی در اختیار دارد؟ (+عکس)

نیروی دریایی ایالات متحده (USN) شاخه دریایی ارتش ایالات متحده است و قوی ترین نیروی دریایی در جهان است. نیروی دریایی آمریکا که در سطح بین المللی در آبهای عمیق اقیانوس‌های باز فعالیت می‌کند، یک نیروی آماده رزم است که وظیفه دفاع از منافع این کشور در آب های دور از سرزمین اصلی این کشور را بر عهده دارد.

به گزارش روزیاتو، در حالی که تاریخچه نیروی دریایی آمریکا به دوران استعمار بریتانیا باز می گردد، اما قدرت آن تا زمانی که در اوایل قرن گذشته شروع به ساختن کشتی‌های فوق‌العاده غول پیکر و ترسناک کرد، با سایر نیروی دریایی جهان قابل مقایسه نبود. چند ماه پس از اینکه یک خلبان غیرنظامی به نام یوجین الی نشان داد که چگونه می‌توان از هواپیما برای نظارت و گشت زنی استفاده کرد، نیروی دریایی ایالات متحده اولین هواپیمای خود را به نامCurtiss Model E A-1 Triad تحویل گرفت.

نیروی دریایی ایالات متحده شروع به استفاده از هواپیما می کند

پس از فرود موفقیت آمیز هواپیمای مجهز به شناور در کنار یک کشتی، گلن کرتیس که در زمینه تولید هواپیما فعالیت داشت، نیروی دریایی را در مورد مفید بودن این هواپیما متقاعد کرد. کرتیس سپس نشان داد که چگونه می توان این هواپیما را در یک قایق بارگیری کرد و با استفاده از جرثقیل به آب بازگرداند.

اولین ایستگاه هوایی نیروی دریایی ایالات متحده در خلیج پنساکولا در فلوریدا و در ژانویه ۱۹۱۴ افتتاح شد، پنج ماه قبل از شروع جنگ در اروپا. با احتمال حمله به کشتی های آمریکایی توسط زیردریایی های U-boat آلمان در سال ۱۹۱۶، نیروی دریایی ایالات متحده توصیه کرد که ایستگاه های هوایی در پایگاه های نیروی دریایی در امتداد خط ساحلی ایجاد شود.

عصر ناوهای هواپیمابر

پس از پی بردن به اهمیت داشتن نیروی هوایی در طول جنگ جهانی اول، برنامه ریزان نظامی شروع به جستجوی راه های بیشتری برای استقرار هواپیماها روی کشتی ها کردند. علیرغم اینکه نیروی دریایی امپراتوری ژاپن ناو شبه هواپیمابر Hōshō را در سال ۱۹۲۲ به آب انداخت، اولین ناو هواپیمابر هدفمند، HMS Hermes بود که در سال ۱۹۲۴ به آب انداخته شد. این ها و کشتی های مشابهی که در ادامه ساخته شدند به کشتی های ناوگان بر یا fleet carrier معروف شدند.

پس از معرفی ناوهای هواپیمابر، جنگ دریایی وارد مرحله جدیدی شد و کشتی‌ها دیگر برای اعمال قدرت به توپ های بزرگشان وابسته نبودند. چند کاره بودن یک ناو هواپیمابر برای اولین بار در سال ۱۹۴۰ نشان داده شد، وقتی که هواپیمای برخاسته از روی ناو HMS Illustrious سه کشتی جنگی ایتالیایی را در خلیج تارانتو در جنوب ایتالیا غرق کرد.

پس از حمله غافلگیرانه ژاپن به پرل هاربر در ۷ دسامبر ۱۹۴۱ با استفاده از شش ناو هواپیمابر، آشکار شد که جنگ دریایی وارد مرحله جدیدی شده است. در تلافی حمله ژاپن، نیروی دریایی ایالات متحده وارد ۱,۰۰۰ کیلومتری حریم سرزمین اصلی ژاپن شد و در ۱۸ آوریل ۱۹۴۲، ۱۶ بمب افکن B-25 را از روی عرشه ناو USS Hornet برای حمله به توکیو به پرواز درآورد.

از جنگ جهانی دوم، ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی ایالات متحده در جنگ کره، جنگ ویتنام و درگیری های مختلف در سراسر خاورمیانه شرکت داشته اند.

هواپیمای فعلی که توسط نیروی دریایی ایالات متحده استفاده می شود

هواپیماهای آموزشی نیروی دریایی ایالات متحده

Beechcraft T-34 Mentor: مشتق شده از مدل ۳۵ Bonanza است. T-34 Mentor یک هواپیمای تک موتوره پروانه ای است که از اواخر دهه ۱۹۴۰ برای آموزش خلبانان استفاده می شود.

Northrop F-5: اف-۵ در اواخر دهه ۱۹۵۰ توسط شرکت نورثروپ طراحی شد و یک جنگنده برتری هوایی و هواپیمای حمله زمینی سبک است. نیروی دریایی ایالات متحده و نیروهای تفنگدار ویژه دریایی این کشور از F-5 به عنوان هواپیماهای آموزشی در نقش دشمن استفاده می کنند.

McDonnell Douglas T-45 Goshawk: هنگامی که نیروی دریایی ایالات متحده به دنبال یک جت آموزشی جدید برای جایگزینی T-2 Buckeye و TA-4 Skyhawk خود در اواخر دهه ۱۹۷۰ بود، مک دانل داگلاس و British Aerospace (BAe) را برای ساخت نسخه دریایی از Hawk انتخاب کردند.

Northrop T-38 Talon: یک جت آموزشی دو موتوره مافوق صوت با دو سرنشین است که برای نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) طراحی و تولید شده است. نیروی دریایی نیز از Northrop T-38 Talon در مدرسه آموزش خلبانی خود در پتوکسنت ریور، مریلند استفاده می کند.

Beechcraft T-6 Texan II: بر اساس Pilatus PC-9 سوئیسی، Beechcraft T-6 Texan II یک توربوپراپ تک موتوره است که برای آموزش عمده هوانوردی دریایی استفاده می شود.

هواپیماهای ترابری نیروی دریایی ایالات متحده

Bell Boeing V-22 Osprey: هواگرد V-22 Osprey ساخت بل بوئینگ یک هواپیمای نظامی چند ماموریتی و روتور کج با قابلیت های VTOL و STOL است، طراحی شده برای ارائه قابلیت های ترابری هوایی یک هلیکوپتر با عملکرد کروز یک توربوپراپ.

Lockheed C-130 Hercules: در اصل به عنوان یک هواپیمای حمل و نقل نیرو، پزشکی و بار طراحی شده بود، هواپیمای توربوپراپ لاکهید C-130 هرکولس با چهار موتور خود برای انجام چندین ماموریت از جمله سوخت گیری هوا به هوا استفاده می شود. نیروی دریایی ایالات متحده برخاست و فرود روی ناو هواپیمابر را با C-130 انجام داده اما این هواپیمای ترابری هرگز روی یک کشتی مستقر نشده است.

C-38A Courier: این هواپیما هنگامی که در دست غیرنظامیان است با نام جت تجاری Gulfstream G100 شناخته می شود اما نیروی دریایی ایالات متحده از C-38A Courier به عنوان یک هواپیمای پشتیبانی آزمایشی و ارزیابی استفاده می کند.

C-40 Clipper: نسخه نظامی بوئینگ ۷۳۷NG که توسط نیروی دریایی به عنوان هواپیمای حمل بار و مسافر استفاده می شود.

C-26 Metroliner: هواپیمای C-26 Metroliner ساخت Fairchild یک هواپیمای با دو موتور توربوپراپ است که توسط نیروی دریایی برای واکنش سریع در زمینه حمل بار و مسافر استفاده می شود.

C-20 Grey Ghost: C-20 Grey Ghost یک نسخه نظامی از Gulfstream IV است که نیروی دریایی برای حمل و نقل VIP استفاده می کند.

C-12 Huron: هواپیمای C-12 Huron ساخت Beechcraft یک نسخه نظامی از پرنده دو موتوره توربوپراپ Beechcraft Super King Air است. نیروی دریایی از C-12 Huron برای پشتیبانی سفارت، تخلیه پزشکی و به عنوان یک هواپیمای مسافربری و حمل بار سبک استفاده می کند.

Grumman C-2 Greyhound: هواپیمای C-2 Greyhound یک هواپیمای باری دو موتوره با بال بالا است که توسط نیروی دریایی برای تحویل محموله، ارسال پستی و رساندن مسافران به ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی استفاده می شود.

هواپیمای گشت دریایی نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا

Lockheed P-3 Orion: طراحی شده بر پایه هواپیمای مسافربری L-188 Electra ساخت لاکهید، P-3 Orion یک هواپیمای ضد زیردریایی و نظارت دریایی چهار موتوره توربوپراپ است که برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شده است.

Boeing P-8 Poseidon: هواپیمای P-8 Poseidon که از بوئینگ ۷۳۷-۸۰۰ غیرنظامی گرفته شده است توسط نیروی دریایی به عنوان یک هواپیمای گشت دریایی و شناسایی استفاده می شود.

هواپیماهای جنگ الکترونیک نیروی دریایی ایالات متحده

EP-3 Orion: لاکهید EP-3 یک نسخه شناسایی سیگنال های الکترونیکی از P-3 Orion است. نیروی دریایی از EP-3 به عنوان هواپیمای رهگیری ارتباطات استفاده می کند.

EA-18 Growler: این پرنده نظامی یک نسخه ناونشین از Boeing F/A-18F Super Hornet دو سرنشینه است. نیروی دریایی از AE-18 Growler برای جمینگ تاکتیکی و حفاظت الکترونیکی برای نیروهای نظامی ایالات متحده در سراسر جهان استفاده می کند.

E-6 Mercury: بر اساس Boeing 707-300، هواپیمای Boeing E-6 Mercury به عنوان مرکز کنترل و فرماندهی هوابرد عمل می کند.

هواپیماهای آواکس نیروی دریایی ایالات متحده

Northrop Grumman E-2 Hawkeye: این پرنده یک هواپیمای ناونشین هشدار اولیه تاکتیکی هوابرد است که در همه شرایط آب و هوایی قابلیت انجام عملیات دارد.

هواپیماهای جنگی نیروی دریایی ایالات متحده

F/A-18E/F Super Hornet: جنگنده F/A-18E/F Super Hornet ساخت کمپانی بوئینگ یک سری از جت های جنگنده چند منظوره سوپرسونیک ناونشین است.

F-35 Lightning II: جنگنده F-35 Lightning II ساخت لاکهید مارتین همان نسخه مخصوص نیروی دریایی از F-35 Lightning است که با نام F-35C شناخته می شود. F-35C که قادر به برخاستن کوتاه و فرود عمودی (STOVL) است، یک هواپیمای جنگی تک موتوره و پنهانکار چند منظوره است که می تواند برای انواع ماموریت ها استفاده شود.

تا ۱۸ جولای ۲۰۲۳، تعداد کل هواپیماها و هلیکوپترهای عملیاتی نیروی دریایی ایالات متحده ۴,۰۱۲ فروند اعلام شده است.

کانال عصر ایران در تلگرام